خلاصه ای از سخنرانی علامه جوادی آملی(حفظه الله) در مورد "کرامت در قرآن" – جلسه هفتم

==================

رسیدن به مقامات انسانی مانند رسیدن به بهشت، نوافل و فرایضی وجود دارد.

فرائض معرفت است و اخلاص.

و وعده خدا راهنمایی است برای کسی که در راهش تلاش می کنند. ((وَالَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ)) البته خدا همه را راهنمایی می کند ولی اینجا معنی به مقصد رساندن و ولی کردنش را می دهد. و اعبد ربک حتی یاتیک الیقین و نه به این معنی که وقتی دستش به سقف رسید نردبان را رها کند.‏((و نماز نخواند مثلا!)) خدا دستور می دهد که سجده کن و نزدیک شو. (یعنی عبادت کن و نماز بگزار که بارز ترین آن سجده است) یقین فقط به دانستن وجود خدا نیست. بلکه یقین به مالک بودن نیز هست.!!! ***یعنی مجاهد در راه خدا  می فهمد که چشم و گوشش نیز از آن خداست.***

این است که بعد از کار نیکو نیز تشکر می کند از خدا که با اعضای آریه به او این کار انجام شده و خود را بدهکار می داند.‏*** ام من یملک السمع و الابصار‎ آریه به این معنی نیست که نفوذ مالکیت خدا درش از بین رفته و نه به معنی تفویض، منظور آینه داری جمال حق است که فاعل اصلی اوست.***

کسی که کار نیکو انجام داده در حقیقت مامور خداست چرا که خدا همان گونه که به فرشته دستور می دهد به انسان هم دستور می دهد. مظهر نام خداست. ***این انسان خودش را ولی نمی داند بلکه مظهر ولی می دهد.***

((علامه اشاره داشتند به وصیت حضرت رسول به امام که با یا علی یا علی یا علی شروع می شود که پیدا نکردم J))