گزیده هایی از سخنرانی استاد مرحوم آیت الله آقا مجتبی تهرانی پیرامون "حقیقت بندکی"  جلسه 2

===========================

((گفته شد سیر و سلوک در رمضان با دو چیز میسر است: قرآن نازل که تلاوت قرآن است و قرآن ساعد که مکمل اولی است و ادعیه ی وارد شده است))

اولین شرط دعا، شرط عقلی: مطالبه با دعا همراه این باشد که پروردکار را قادر به براورده کردن مطلوبت بدان. حتی شک در دعا باعث می شود که دعا واقعی نباشد!!!!!!!!***باید واقعا گفت لا حول و لا قوة الا بالله*** پس اولین شرط معرفت عبد است به قدرت رب!!!

دومین شرط این است که بدانیم که رب بخیل نیست و آنچه ازش خواسته ام به من می دهد. از نطر عقلی اینطور می شود که علت العلل و صمد و غنی مطلق فیاض مطلق است. از نظر نقلی هم آمده: اینطور نیست که خدا باب مسیله را باز کند و باب اجابت را ببندد . اصلا استجب لکم در دل ادعونی است.یعنی اذن به دعا همان استجابت است. ***مفاتیح خزاین همین دعا است***.یعنی در گنجینه را باز کنی و هر چی خواستی ببری. (خودت!!!! J) پس ما یا قادرش نمی بینیم یا بخیلش می دانیم.

بزنتیل از اصحاب خاص امام رضا می گوید: وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ ﴿البقرة: ١٨٦﴾ ((؟؟!! K))