گزیده هایی از درس استاد آیت الله جوادی آملی در خصوص سیری در نفس ٤

========================================

***غد یعنی قیامت***

***همیشه صبح است و دنیا همیشه شب***

***ممکن است ارقام کارهای گذشته یاد انسان نباشد ولی ملکات و علاقات به خوبی یاد انسان می ماند و می داند به چه دل بسته است محصول کارهای کذشته ملکات عینی الان است.***

علیکم انفسکم

در اول راه حق ندارد انسان بگوید دیگران چه می کنند. جون امر به معروف نشان از سیر نفس است. ولی در آخر راه بعد از اینکه تلاشش را کرد می تواند بگوید دیگر از این به بعد با من نیست و من مسئول نیستم.(((در خصوص انتهای آیه که می فرماید : لا یضرکم)))

‏*** باید ببینیم به چه علاقه داریم***

والتنظر یعنی خودتان رو ببینید

حضرت امیر دنیا را به صورت مردار بد بو تشبیه کردند.

کسی که ذوقی برایش مانده باشد با این تماثیل ادبی از دنیا دست می کشد.

***ولی حمار گرسنه و حریص این کار را نمی تواند بکند.***

اهل ذوق اهل شکم نیست.

حضرت می فرماید من نفسم را با زهد ریاضت و تمرین می دهم.

کسی که عمدا خدا را عند العصیان فراموش کرد خدا او را عند الاستغفار فراموش می کند.

 اصلا یادش نمی آید که استغفار کند!‏‎  ‎

***برای همین گفته شده هنگامی که گناه یادتان آمد سجده شکر بجا آورید.***

ولی کسی که سهوا کرد:  ربنا و لا تواخذنا ان نسینا.

***کسی که به همه پناه می برد به جز به خدا خودش را فراموش کرده***

چرا که ذات انسان تنها به خدا وابسته است.

نه به غیر ، نه به خود .