گزیده هایی از درس استاد آیت الله جوادی آملی در خصوص ولایت در قرآن

========================================

برای رسیدن به ولایت  معرفت که عقل نظری را به کمال می رساند و اخلاص که عقل عملی را به کمال می رساند فریضه اند و بقیه نوافل اند

چرا ؟‎

باز معرفت نسبت به اخلاص حکم فریضه  و مسبوق و موید بودن را دارد  و بر خلاف اخلاص و عمل با مرگ از بین نمی رود

خدا چون  صمد است ولی است!

صمد یعنی "پر"

انسانی هم که می خواهد ولی الله شود یعنی مظهر این اسم شود باید قبلا مظهر صمد باشد!

یعنی لبیب و اولو الالباب باشد.

تو خالی و تهی مغز و افئدتهم هواء نباشد، اینها درون معرفتشان با هوس و عملشان با هوا پر می شود.

میزان ولایت به میزان صمدیت آنها بستگی دارد.

از خود تا تمام جهان

وهم و سایر شوون مقدمات را به عقل می دهند و اونتیجه گیری می کند

انسانی که ولی نشد عدو می شود.

کیفر گناه نقد است.

غباری که به آینه نشست ازمعارف و رموز الهی محروم می شود.

و چرک آلود می شود.

بل ران على قلوبهم ما کانوا یکسبون

غِسْلِینٍ می خورد.

لَیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِیعٍ(88:6)

کسی که آبروی دیگران را می برد بخاطر آن است که دنبال مقام است و با این زبان درازی می خواهد به آن برسد و نمی رسد

لَا یُسْمِنُ وَلَا یُغْنِی مِن جُوعٍ

کسی که خدا ولیش نشد شیطان ولیش می شود چرا که ولی می خواهد.

در قیامت جای تحصیل بری و معرفت و حق نیست.

در سوره شعرا و حجر خدا می فرماید که ما معارف قرآن را از قلب او عبور می دهیم ولی هیج قوه قلبی خریدار نیست.

می فرماید ما آب را فرو فرستادیم ولی آن زمین صخره سفت داشت و آب را بخود نگرفت و در خود جشمه جاری نکرد.

ما نخ را به سمت سوزن فرستادیم تا لباس بر تنشان کنیم ولی رد کردند.

بس تنها راه خلاصی از دام شیطان صمد شدن است.

دار و خانه آخرت اصل است و بدون پسوند آمده است.

ولی در مورد دنیا با اضافه

إِنَّا أَخْلَصْنَاهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِکْرَى الدَّارِ (ترجمه: ما آنها را با خلوص ویژه‌ای خالص کردیم، و آن یادآوری سرای آخرت بود!(38:46))

برای اینکه او (حضرت ابراهیم) ذکر دار داشت.

این تاثیر در مادون هم در تکوین است و هم در تشریع.

صمدیت رهایی از عیب و نقص است.

فساد درون خود مورد عیب است.

یعنی کسی که وهم را به علم خود راه دهد.

نقص یعنی فقدان کمال لازم.

یعنی کسی که علمش سالم ولی کم است.

‏‎ ‎اولی خالی بودن از درون و دومی از بیرون است.(((فکر کنم منظور از اولی عیب و دومی نقص است)))

العقل لا یحیط بکنه معرفته

ولم یحجبها عن واجب معرفته

ما قدرالله حق قدره

معلوم می شود مقداری قابل فهم است و وظیفه است

در عمل هم باید به حب خدا متیم بود و پر بود

کسی که اینگونه شد مظهر صمد می شود

خوف برای از دست دادن محبوب در آینده و حزن در گذشته است.

و متیم همیشه از بودن در کنار محبوبش خوشحال است.

صمدیت علیم و قدیر شدن یعنی کامل شدن در معرفت و عمل است.

او که علم قدرت دارد باید سر پرست شود.

(اسماء الحسنی که انتهای آیات می آید دلیل محتوای آیه است.)

مقالید قلاده ها و مفابیح آسمان به دست اوست.

و بدان روزی را برای هر کسی تنگ یا گشاد می کند.

خواه روزی های دنیوی خواه معارف!

در باره نبوت شعیب گفت من روزی خوبی گرفتم و خدا هم می گوید ما این معایش را بین آنها تقسیم کردیم.

کسی که نتواند بر دشمن بیرون و درون فایق آید یا نتواند خواهش های خود را رام کند او قوی نیست!!!

صمد کسی است که از درون بقلب سلیم و از بیرون کامل است.(((این مطلب باید در کنار آن عیب و نقصی که آیت الله گفتن قرار بگیرد)))

اینگونه است که طی الارض می کند، مرده زنده می کند و یا حق تشریع دارد.

ناله ها و گریه هاست که انسان را پر می کند!!!

کسی که حجت خدا از او گذشت و تاثیر نکرد خدا قلبشان را می بندد که از آن به رجس یاد می شود و شیطان در قلبشان لانه می کند و ولیشان می شود.

عمل است که انسان را تحت ولایت شیطان یا انسان قرار می دهد.

وَکَذَٰلِکَ نُوَلِّی بَعْضَ الظَّالِمِینَ بَعْضًا بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ(6:129)

بما کانو یکسبون

(لَهُمْ دَارُ السَّلَامِ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۖ ) وَهُوَ وَلِیُّهُمْ بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ(6:127)

شیطان ابتدا در معرفت نفوذ می کند بعد در نیت.

لذا توصیه شد در استدلال از گمان و ظن پیروی نکنند.