فقط ببینید ضمیر سراینده ی این شعر چقدر پاک و زیباست...

ته که ناخوانده‌ای علم سماوات // ته که نابرده‌ای ره در خرابات
ته که سود و زیان خود ندانی // بیاران کی رسی هیهات هیهات
 
 خدایا داد از این دل داد از این دل // نگشتم یک زمان من شاد از این دل
چو فردا داد خواهان داد خواهند // بر آرم من دو صد فریاد از این دل
 
 دلا خوبان دل خونین پسندند // دلا خون شو که خوبان این پسندن
متاع کفر و دین بی‌مشتری نیست // گروهی آن گروهی این پسندند
 
 دلا پوشم ز عشقت جامه‌ی نیل // نهم داغ غمت چون لاله بر دیل
دم از مهرت زنم همچون دم صبح // وز آن دم تا دم صور سرافیل
 
 بی ته اشکم ز مژگان تر آیو // بی ته نخل امیدم نی بر آیو
بی ته در کنج تنهائی شب و روز // نشینم تا که عمرم بر سر آیو
 
 به والله و به بالله و به تالله // قسم بر آیه‌ی نصر من الله
که دست از دامنت من بر ندارم // اگر کشته شوم الحکم لله