راه ‌کار های محمد حسین برای توجه و حضور قلب در نماز

===============================

از ابتدای وضو گرفتن با نیت قرب خدا و با یاد خدا و بخاطر خدا وضو بگیرید

تا فهمیدید که از یاد خدا غافل شده اید ، سریع برگردید ( توبه) و دوباره به یاد خدا مشغول شوید

اینکه به معنی جملاتی که می گویید ( مثلا الله اکبر ) فکر کنید و متوجه معنی آن باشید

در طی روز به خدا توجه کرده باشید

اینکه خدا را بهتر بشناسید

گناه کمتری بکنیم

اینکه میل به غیر خدا را در دلمان کوچک و حب خدا را در دلمان زیاد کنیم

عطر زدن هم خیلی خوبه

سجده بعد از نماز هم خیلی خوب است. خیلی خوبه آدم بره سجده ی تشکر و بعد از اینکه از خدا تشکر کرد که خرده با خدا جانش صحبت بکنده… درد دل بکند. از مشکلاتش بگوید. از سختی هایی که در طول روز بهش گذشته با خدا جانش صحبت بکنهد… از مهربانی خداش بگوید، از اشتباهات خودش بگوید...

خیلی خوب است که آدم بعضی وقتا تو قنوتش با زبان خودش هم حرف بزند. (این ترتیب را هم از یک نفر یاد گرفتم و فکر کنم خوبه: ۱حمد خدا ۲صلوات ۳دعایی قرآنی ۴دعا از زبون خود آدم ۵صلوات)

آدم باید بداند که عبادت کار اصلیش است و باقی کارها فرعی هستند. پول، آرامش، لذت، دانش … همه چیز اینجاست!!! ، آنهای دیگر الکی هستند. آدم آفریده شده که با خدای خودش راز و نیاز کند و عبادتش را بکند (و حالش را ببرد!) کار و درس و پول و … فرعند . این اصل است. ثمره ی زندگی آدم این است نه آنها.

 آدم که به یک چیز علاقه داشته باشد، تمام حواس و وجهه و توجهش بر می گردد به سمت آن موضوع. آدم باید محبوبش را دوست داشته باشد و با میل بیاید با محبوبش گفتگو کند، خود به خود بقیه چیز ها حل می شود.