خلاصه ای از سخنرانی آیة الله جوادی آملی(حفظه الله) در ارتباط با "هدایت الهی"

===================

جلسه ٢٠

آیات، از دو نوع سمع و بصر صحبت می کنند. یکی بیرونی و یکی درونی (که با آنکه می شنوند ولی نمی شنوند).‏ خدا کافران را صامت و کر و کور می داند. خدا به انسان گوش و چشم و بیان داده است أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَیْنَیْنِ ﴿٨﴾  وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ ﴿البلد: ٩﴾ عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿الرحمن: ٤﴾ معلوم است که ابزارهای خارجی داده شده است ولی از داخل مشکل دارند. أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَتَکُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ یَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ یَسْمَعُونَ بِهَا فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَٰکِن تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِی فِی الصُّدُورِ ﴿الحج: ٤٦این را می رساند که منظور از بصر بینش درونی است. یعنی اندیشه و بینش صحیح. هم تعلیم و هم تزکیه.که نور هم هست. آنهایی که از این مجاری استفاده کردند و حیات جدید بیدا کردند دارای این سمع و بصر اند و آنها که مرده اند فاقد. مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَکَرٍ أَوْ أُنثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاةً طَیِّبَةً وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿النحل: ٩٧﴾ أَوَمَن کَانَ مَیْتًا فَأَحْیَیْنَاهُ وَجَعَلْنَا لَهُ نُورًا یَمْشِی بِهِ فِی النَّاسِ کَمَن مَّثَلُهُ فِی الظُّلُمَاتِ لَیْسَ بِخَارِجٍ مِّنْهَا کَذَٰلِکَ زُیِّنَ لِلْکَافِرِینَ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿الأنعام: ١٢٢﴾  وَمَا یَسْتَوِی الْأَحْیَاءُ وَلَا الْأَمْوَاتُ إِنَّ اللَّهَ یُسْمِعُ مَن یَشَاءُ وَمَا أَنتَ بِمُسْمِعٍ مَّن فِی الْقُبُورِ ﴿فاطر: ٢٢﴾ *** خود را درون آمال و خیالات و اوهام باطلش دفن کرده *** و محل زیستش قبرش است. نبی ص به قبرستان می رفت و موعظه می کرد. ((اگر آنها نمی شنیدند که موعظه نمی کرد! پس منظور آیه معلوم است کدام مرده ها هستند!!!))

اللَّهُ أَخْرَجَکُم مِّن بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ لَا تَعْلَمُونَ شَیْئًا وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿النحل: ٧٨﴾

قُلْ فَلِلَّهِ الْحُجَّةُ الْبَالِغَةُ فَلَوْ شَاءَ لَهَدَاکُمْ أَجْمَعِینَ ﴿الأنعام: ١٤٩﴾ این سرمایه اولیه انسان است. اگر انسان هیچ نمی دانست هیچ هم نمی توانست بفهمد . ما حجت الله علی الناس الیوم؟ العقل ((ابن سکّیت به امام عرض کرد: «ما اَلحُجّةُ عَلَی الخَلقِ اَلیَومَ؟ فَقال(ع) اَلعَقلُ یَعرِفُ بِهِ الصّادِقُ عَلَی اللّهِ فَیُصَدِّقُهُ وَ الکاذِبُ عَلَی اللّه فَیُکَذِّبُهُ)) ((عَنْ هِشَامِ بْنِ الْحَکَمِ قَالَ قَالَ لِی أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ع...یَا هِشَامُ مَا بَعَثَ اللَّهُ أَنْبِیَاءَهُ وَ رُسُلَهُ إِلَى عِبَادِهِ إِلَّا لِیَعْقِلُوا عَنِ اللَّهِ فَأَحْسَنُهُمُ اسْتِجَابَةً أَحْسَنُهُمْ مَعْرِفَةً وَ أَعْلَمُهُمْ بِأَمْرِ اللَّهِ أَحْسَنُهُمْ عَقْلًا وَ أَکْمَلُهُمْ عَقْلًا أَرْفَعُهُمْ دَرَجَةً فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ یَا هِشَامُ إِنَّ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حُجَّتَیْنِ حُجَّةً ظَاهِرَةً وَ حُجَّةً بَاطِنَةً فَأَمَّا الظَّاهِرَةُ فَالرُّسُلُ وَ الْأَنْبِیَاءُ وَ الْأَئِمَّةُ ع وَ أَمَّا الْبَاطِنَةُ فَالْعُقُولُ))باید این فسطاس((!؟!؟؟!؟!)) مستقیم باشد تا برای شناخت جهان یا احوال و مشاهداتش از این میزان مستقیم استفاده کند.البته معصوم ع به جایی رسیده است که خودش  صراة مستقیم است.