آقا مجتبی تهرانی-سخن-2

------------------------

ان الله اشتری من المومنین خودشان و حیات دنیویشان را.(( إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَىٰ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَیَقْتُلُونَ وَیُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَیْهِ حَقًّا فِی التَّوْرَاةِ وَالْإِنجِیلِ وَالْقُرْآنِ وَمَنْ أَوْفَىٰ بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَیْعِکُمُ الَّذِی بَایَعْتُم بِهِ وَذَٰلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ))

در راه خدا انسان باید از خیلی لذت های دنیوی دست بردارد و انفاق کند.

کسی که نسبت به دنیا تجری پیدا می کند، پررو و بی حیا می شود. از نظر عقل زشت است. برعکس کسی که انقیاد و تعبد دارد کافی است که بفهمد مطلبی از طرف مولی امر شده تا نسبت به آن سر تعظیم پایین بیاورد. و از اینجا مشخص می شود فرق بین عبد خدا پرست، با خود پرستی که می گوید "تا نکته و فایده دستورات را ندانم انجام نمی دهم".

***دلبستگی به غیر خدا زمینه تبدیل وسیله به هدف است ولو اینکه دوست داشتن عبادات و مقامات معنوی (بنفسه) باشد.!!!!!! که اینها جزء حجب هفتاد هزار گانه است. که این عدد هم نشان از کثرت است!***. ((منظور همان ریا و نفاق است که هیچ عمل مرائی پذیرفته نیست. دوست داشتن خود عبادت فی نفسه اصلا احمقانه است! بلکه کافرانه و مشرکانه است))

البته برای ما که در مراتب پایین هستیم اصلا کسب آن مقامات و حجب نورانی خیلی هم هنر است.!!!!!!! اینطور که هدفی که حاصل شد وسیله می شود برای مقام بالاتر تا نهایت به خدا. در اینجا برعکس عمل کرده ایم. و هدف را تبدیل کرده ایم به وسیله.  ((یعنی مثل نردبان که همین طور ازش بالا می رویم و قصد پله بالاتر را می کنیم ولی مقصد اصلیمان پله نیست!))

دنیا نه حیاتش و نه ابزارش و نه حبش به درد نمی خورد. هدف باید امر ثابت باشد نه متغیر. شخصی که اکبر همّش دنیاست همیشه تشنه است. به بدترین درد که سردرگمی و چه کنم چه کنم است، مبتلا می شود و در همین دنیا! بیچاره و شکنجه روانی می شود. فقر را بین دو چشمش می بیند.

*دل را نباید مفت فروخت.*

اگر انسان به این لذات دنیوی وابسته نشد خدا بهتر و خالص ترش را می دهد. J

کسانی که ظاهرشان گول زننده است و مردم به دنیایشان غبطه می خورند. دلشان را که نگاه کنی می بینی گریه می کنند.! تا جایی که خودشان از خودشان بدشان می آید. می خندند ولی ...

یک مرغ بعد از اینکه جوجه می کند بسیار شجاع تر می شود و همین طور انسان بعد از اینکه بچه دار می شود خیلی مسولیت پذیر تر می شود. چرا ؟ برای اینکه حب پیدا می کند.!!!!!!!!!!! حب می تواند غوغا کند. حب می تواند منشا رذیلت ها هم شود. کسی که به یک جاه و مقام دل بسته است ممکن است برای آن مقام هزاران نفر را هم از دم تیغ بکذراند.!!!!!!!

یکی از تبعات دوست داشتن این است که انسان وابستگان به آن موضوع علاقه را نیز دوست دارد. یعنی رسول الله. قُلْ إِن کُنتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللّهُ.

کسی که تغییر نگرش می دهد یا از برهان است یا از وجدان است یا اینکه اصلا از روی حماقت است. در حدیث داریم که کسانی که نگرششان دنیوی است از احمق ها هستند. کسانی که می گویند نگرششان به آخرت است ولی در عمل خلاف آن عمل می کنند این چرخششان نه بر اساس عقل و برهان است و نه بر اساس وجدان،  بلکه بر اساس غفلت است.‏‎ ‎

آخرت در قرآن خیر و ابقی آمده . یعنی خالص و جاودانه. پس عقل حکم می کند که آن را انتخاب کنیم.((یعنی کسی که می گوید مومنم باید آن را انتخاب کند)) و از طریق وحی و عقل بر ما ثابت شده است که این را وسیله قرار بدهیم برای آن .و او. و خوشی های اینجا را محدود کنیم برای آن.

وجدان شهود در دنیاست. ((؟؟!!))

انسان می بیند کسی در اینجا نمانده و این وسیله را همه بالاخره از دست داده اند و نیز این لذت ها نیز به مرور زمان کاهش می یابد تا جایی که دیگر از آنها (مثلا بطن و فرج) لذتی نمی برد. پس معلوم می شود که این انتخاب بر اساس غفلت عقلی و وجدانی است.

فریب دنیا را خورده اند و انسان با شعور که گول نمی خورد... این دنیا وسیله است.متاع است و متاع حیات دنیا غرور است.

***لذت آنجاست*** و خالص و جاودانه است ***مگر ما لذت نمی خواهیم؟***

کسی که باور دارد خانه دارد به اینجا دل نمی بندد. کسی دل می بندد که خانه ندارد. ثروت کسی است که ثروت ندارد الدُّنْیَا دَارُ مَنْ لا دَارَ لَهُ ، وَمَالُ مَنْ لا مَالَ لَهُ ، فَلَهَا یَجْمَعُ مَنْ لا عَقْلَ لَهُ J ***انسان که به طویله و یونجه دل نمی بندد.*** کسی کاه و یونجه جمع می کند که عقل و علم ندارد.

چه کنیم که نگرشمان که ابتدا وسیله بودن دنیا و هدف بودن آخرت بود تغیر نکند؟

از نظر علمی

·         باید توجه بکند به مفاسد.!!!

·         و اینکه اگر هدف باشد هم هیچگاه به هدف نمی رسد.!!

·         کسی که تفاوت عمل و علم دارد این از ضعف ایمان (نیز) می باشد. یعنی به معاد اعتقاد محکم ندارد. اگر داشت هرگز این طور نمی شد.

از نظر عملی: انسان یکسری اشتهاهای کاذب دارد.  مثل کسی که سیر است و باز می خواهد بخورد. دلبستگی های انسان نیز کار یک شب نیست بلکه تدریجی الحصول است. ***حربه انسان برای کوبیدن این هواها و شهوات  کاذب و زیاده طلبی ها یاد مرگ است.***

·         ذکر موت کوبنده لذات است. ((پیامبر(ص): أکثروا ذکر هادم اللذات قیل : یارسول الله ! وما هادم اللذات ؟ قال : الموت )) شهوت شکن و هوا شکن و در حقیقت غفلت شکن است. وابستگی و دلبستکی و زیاده روی ها را از بین می برد.افضل الزهد است.(( أفضل الزهد فی الدنیا ذکر الموت )) نمی گذارد این شهوات افسار گسیخته رشد کنند تا تدریجا وابستگی و دلبستگی ایجاد کند. هم بیشگیری است هم درمان.

·         راه دیگر اینکه در نگاه مادی به زندگی دیگران باید به زیر دستان نگاه کرد. و از نظر معنوی به بالادستان باید نگاه کرد تا از این سو با غبطه خوردن تحرک ایجاد شود و از آن سمت مادی متوقف شود.

·         راه دیگر اینکه با ابناء دنیا مصاحبت نکن.(( لا تَصحَبَنَّ أبناءَ الدُّنیا ؛ فَإِنَّکَ إن أقلَلتَ استَثقَلوکَ ، و إن أکثَرتَ حَسَدوکَ . با فرزندان دنیا مصاحبت مکن ؛ زیرا چون نادار شوى ، سنگینت مى شمارند و چون دارا شوى ، بر تو حسد مى برند . یَنبَغی لِمَن اَرادَ اِصلاحَ نَفسِهِ وَ اِحرازَ دینِهِ اَن یَجتَنِبَ مُخالَطَة َ اَبناءِ الدّنیا)) یعنی دوست شدن و انس گرفتن با کسانی که دنیا هدف اند.

·         مورد بعدی التزام به احکام و حدود الهی بودن است. مال حرام محرک هواهای نفسانی است.